Onderstaande 11 punten zijn belangrijke kwesties die met elke leverancier moeten worden besproken. Raadpleeg voor meer informatie over overwegingen bij het kiezen van een behandelingssysteem de uitgebreide informatiebronnen van Alfa Laval over het beheer van ballastwater.
Het Internationale Verdrag voor de controle en het beheer van ballastwater en sedimenten van schepen (het BWM-verdrag) van de IMO, dat nu is geratificeerd, dient als belangrijkste internationale richtlijn voor ballastwaterbehandelingssystemen. Naleving van het BWM-verdrag is een must.
Bovendien is het belangrijk te zoeken naar een relatief recent IMO-typegoedkeuringscertificaat. De evaluatie van systemen is voortgegaan sinds het BWM-verdrag in 2004 werd goedgekeurd. Certificaten die zijn uitgegeven door geautoriseerde derde partijen geven nu meer informatie over de tests, evenals informatie over de beperkingen van de systeemwerking.
Bovendien is nu een reeks nationale en regionale voorschriften van kracht geworden, met name de standaard voor het lossen van ballastwater van de Amerikaanse kustwacht. Om ballastwater te mogen lossen in de wateren van de Verenigde Staten, moet het ballastwaterbehandelingssysteem van een schip door de USCG zijn goedgekeurd of kan tot maximaal vijf jaar na de datum waarop het vaartuig aan de normen voldeed (origineel of verlengd) een door AMS goedgekeurd systeem worden gebruikt. Als de AMS-werking voldoet aan de operationele behoeften van een schip, terwijl de typegoedkeuring dat niet doet (bijvoorbeeld doordat de wachttijd van 72 uur een belemmering vormt), dan kan de AMS worden gebruikt (d.w.z. dat het systeem in de IMO-modus kan worden gebruikt).
Naleving van de USCG-wetgeving is belangrijk, zelfs voor schepen die hier niet rechtstreeks door worden beïnvloed, omdat dit van invloed is op hun potentiële wederverkoopwaarde. Als het ballastwaterbehandelingssysteem van een schip geen USCG-goedkeuring heeft, zal het moeilijk te verkopen zijn aan een koper die op deze belangrijke markt wil opereren.
Bij het onderzoeken van zowel IMO- als USCG-typegoedkeuringen is het belangrijk te zoeken naar certificaten die zijn uitgegeven door een geautoriseerde derde partij. Dit verzekert meer validiteit en meer transparantie. (Zie vraag 2).
Het is belangrijk dat elk typegoedkeuringscertificaat wordt afgegeven door een geautoriseerde derde partij, om een gecontroleerde testomgeving en realistische testomstandigheden te verzekeren. Zonder transparantie van derden kan de deur worden geopend voor het technologisch afsnijden van bochten.
Organismen die dicht bij het wateroppervlak wonen, zijn bijvoorbeeld beter bestand tegen UV-licht en kunnen daarom het best worden behandeld met middendruk UV-lampen. Door een uniform mengsel van geselecteerde en gecultiveerde organismen te gebruiken, kunnen deze moeilijke organismen eenvoudig uit de vergelijking worden verwijderd. In de echte wereld is water echter niet gereguleerd en zijn de organismen zowel harder als gevarieerder.
Serieuze leveranciers, die de gevolgen van niet-naleving in de echte wereld begrijpen, kiezen voor robuuste UV-technologie, zoeken transparantie van derden en benadrukken proactief hun systemen. Er dient natuurlijk water te worden gebruikt met niet-gecultiveerde organismen zoals veelborstelige wormen, raderdiertjes en garnalen, idealiter in de aanwezigheid van moeilijkheden zoals algenbloei.
Hoe vreemd het ook lijkt, de meeste ballastwaterbehandelingssystemen vinden hun oorsprong in drinkwaterbehandeling aan land. Hun technologie is dus aangepast aan de mariene omgeving, in plaats van ervoor te zijn ontwikkeld.
In tegenstelling tot landgebonden UV-behandelingssystemen die worden voorafgegaan door andere reinigingsprocessen, worden ballastwaterbehandelingssystemen geconfronteerd met moeilijke organismen, onregelmatige waterkwaliteit, hogere temperaturen en lange perioden van stilstand met zout water erin. Een systeem dat specifiek is ontworpen voor maritieme omstandigheden is beter toegerust voor deze uitdagingen.
De belangrijkste componenten van veel ballastwaterbehandelingssystemen zijn gemaakt van materialen van lagere kwaliteit, zoals 316L staal. Hoewel 316L een gebruikelijk technisch materiaal is, is het ook een materiaal dat corrodeert in contact met zeewater. Een UV-behandelingsreactor, die tijdens het hele behandelingsproces met zeewater is gevuld, kan in slechts vijf jaar corroderen als deze uit 316L is vervaardigd - waardoor een dure vervanging noodzakelijk is.
Indien gebouwd met een materiaal zoals 254 SMO of AL6XN superaustenitisch roestvast staal, dat effectief bestand is tegen zeewatercorrosie, kan verwacht worden dat de belangrijkste componenten van een behandelingssysteem veel langer meegaan. UV-reactoren van AL6-XN kunnen bijvoorbeeld 20 jaar of langer meegaan.
Een deel van het biologisch effectief en energie-efficiënt maken van een UV-behandeling is ervoor te zorgen dat al het UV-licht dat door de lampen wordt geproduceerd daadwerkelijk de beoogde organismen bereikt. De interne constructie van de reactor moet zorgen voor een hoge en gelijkmatige verdeling van het UV-licht, evenals hoge turbulentie in het water dat erdoorheen gaat. Dit zorgt ervoor dat alle organismen een geconcentreerde dosis krijgen.
In wateren met weinig helderheid, waar de UV-doorlaatbaarheid lager is, zijn nog sterkere maatregelen vereist. Het gebruik van speciaal ontworpen lamphulzen van synthetisch kwarts ondersteunt de overdracht van een breder golflengtespectrum en biedt meer UV-licht voor desinfectie. (Zie vraag 6).
Energiebeheer is deels een kwestie van energie-efficiëntie. Uiteraard moet een ballastwaterbehandelingssysteem zo weinig mogelijk vermogen verbruiken om naleving te garanderen.
Energiebeheer is echter ook een kwestie van biologische desinfectieprestaties. Hoewel het systeem efficiënt moet werken, moet het ook een aanzienlijke hoeveelheid reservevermogen hebben. Dit maakt het mogelijk op te schakelen naar de moeilijkste scenario's, bijvoorbeeld water met extreem lage UV-doorlaatbaarheid (zie vraag 5).
Zonder zo'n opschakelmogelijkheid kan een systeem de het gebruik van een schip in moeilijke wateren in gevaar brengen. In het beste geval kan het de ballastoperaties vertragen door de stroomsnelheid van het ballastwater aanzienlijk te verminderen. In het slechtste geval kan het de toegang tot deze wateren helemaal beletten.
Zonder enige vorm van reiniging zullen afzettingen van calciumcarbonaat en metaalionen zich ophopen op de kwartshulzen van de UV-lampen in een ballastwaterbehandelingssysteem. Dit zal de behandeling nadelig beïnvloeden doordat minder van het UV-licht dat door de lampen wordt geproduceerd, zal kunnen passeren.
Mechanisch wissen is een alternatief voor CIP, maar wissers zijn niet effectief tegen de opbouw van metaalionen, die moeten worden verwijderd met een vloeistof met lage pH. Ze reinigen ook de UV-sensor in de reactor niet, die de UV-doorlaatbaarheid meet. Als de sensor vuil is, kan het systeem meer energie verbruiken dan nodig is of anderszins slecht bestuurd worden.
Elke vorm van mechanische reiniging - inclusief handmatige reiniging - zal ook leiden tot krassen op de hulzen. Uiteindelijk zullen ook deze de prestaties van de behandeling verminderen.
Eenvoudig gezegd, hebben tests aangetoond dat CIP een waardevolle rol speelt bij het handhaven van de biologische desinfectieprestaties van een ballastwaterbehandelingssysteem. In een op UV gebaseerd systeem zijn de effecten al merkbaar na een enkele reinigingsoperatie.
Zonder zo'n opschakelmogelijkheid kan een systeem de het gebruik van een schip in moeilijke wateren in gevaar brengen. In het beste geval kan het de ballastoperaties vertragen door de stroomsnelheid van het ballastwater aanzienlijk te verminderen. In het slechtste geval kan het de toegang tot deze wateren helemaal beletten.
Veiligheid staat voorop aan boord. Dit is een reden om te kiezen voor een ballastwaterbehandelingssysteem op basis van UV-straling in plaats van een dat op chemicaliën vertrouwt. Zelfs een UV-behandelingssysteem moet echter worden gebouwd met het oog op veiligheid.
Bewaken van alle belangrijke componenten is een must. De positie van alle kleppen moet bijvoorbeeld via feedback worden aangegeven. De reactor zelf moet zowel temperatuur- als niveausensoren hebben (bij voorkeur in een dubbele opstelling) en er moet een bedrade uitschakelfunctie zijn in geval van oververhitting of een laag waterniveau. Dit laatste kan ernstige schade aan de apparatuur voorkomen in geval van een storing.
Hoewel het aantal en de complexiteit van systemen aan boord toeneemt, doen de beschikbare tijd en algehele competentie van bemanningen dat niet. Dit maakt automatische bediening essentieel voor elk ballastwaterbehandelingssysteem. Met één knop starten en stoppen, zonder handmatig ingrijpen tijdens het gebruik, is ideaal.
Een grafische gebruikersinterface in plaats van een op tekst gebaseerde interface kan een duidelijker overzicht bieden dat correcte beslissingen en gebruik door internationale bemanningen vergemakkelijkt. Voor maximaal overzicht en flexibiliteit moet het regelsysteem geïntegreerd kunnen worden in het geïntegreerde scheepscontrolesysteem van het schip.
Zoals bij elke grote installatie, is het vermogen van de leverancier om op tijd te leveren van cruciaal belang om extra kosten te vermijden. Het installeren van een ballastwaterbehandelingssysteem is een bijzonder complexe onderneming, vooral als dat achteraf wordt uitgevoerd. Er zijn vaak meerdere partijen bij betrokken, wat betekent dat de leverancier met veel partners moet kunnen samenwerken en een sterk projectbeheer moet bieden wanneer dat nodig is.
Deze mogelijkheden zijn nog belangrijker nu het BWM-verdrag geratificeerd is. Aangezien alle schepen binnen enkele jaren een ballastwaterzuiveringssysteem nodig hebben, zullen duizenden schepen strijden om de weinige middelen die beschikbaar zijn.
Veel leveranciers hebben tot nu toe slechts een handvol systemen geleverd en missen daardoor de productiekracht om de komende jaren op te schalen. Andere missen de praktische ervaring om een vlotte installatie te verzekeren met de vele betrokken partijen. Om tijdig een systeem te kunnen verzekeren dat aan alle normen voldoet, is het belangrijk zorgvuldig te kijken naar reeds voltooide installaties en de staat van dienst van de leverancier.
De keuze voor een ballastwaterbehandelingssysteem heeft consequenties op de lange termijn, aangezien de apparatuur bedoeld is om de levensduur van het vaartuig te verlengen. Er is niet alleen behoefte aan onderdelen, maar ook aan expertise om het systeem gedurende vele jaren te optimaliseren.
Een gemakkelijke toegang tot ondersteuning maakt een positief verschil in gemoedsrust en levenscycluskosten. Het ontbreken daarvan kan echter van invloed zijn op het vermogen van het schip om aan de eisen te voldoen als service niet op tijd kan worden geregeld. Kiezen van een leverancier met een wereldwijd servicenetwerk is van cruciaal belang en de leverancier zou idealiter een goed ontwikkeld serviceaanbod moeten hebben dat speciaal is bedoeld voor de behandeling van ballastwater.
Als het schip na verloop van tijd wordt verkocht, kan een systeem van een erkende leverancier met wereldwijde ondersteuning ook de verkoopprijs en het aantal potentiële kopers positief beïnvloeden.
